Procenjuje se da tokom jedne godine u prirodi završi skoro 300 hiljada tona uginulih životinjskih ostataka, a širom Srbije svakodnevno se pronalaze nelegalna „mrcilišta“. Iako Zakon o veterinarstvu nalaže da ova vrsta otpada mora da se skladišti i prerađuje na odgovarajući način, zbog nesavesnig građana u sve većoj smo opasnosti širenja od potencijalne zaraze.

Uginuli psi pored puta, pregažene mačke, ostavljeni leševi konja u blizini puteva, ali i svinje i ovce na njivama – prizor je na takozvanim „mrcilištima“ koja sem toga što ugrožavaju životnu sredinu, predstavljaju potenciju zarazu za sve nas. Sa meštanima u seoskim domaćinstvima proveravali smo šta rade u slučajevima kada narodski rečeno komšiji crkne krava ili neka druga domaža životinja.

Lokalne samouprave su dužne prema Zakonu o veterinsrstvu da na svojoj teritoriji organizuju zoohigijensku službu koja u staropazovačkoj opštini funkcioniše pri JKP „Čistoća“.

Od 300 hiljada tona životinjskog otada koji tokom godine završi u prirodi svega 20 posto se preradi. Treba napomenuti i to da u Sremu posluje prvo postrojenje za neškodljivo uklanjanje otpada životinjskog porekla koja godišnje preradi 150 hiljada tona životinjskog otada prikupljenog od mesne industrije.